Po wyjściu z prezentacji programu ochrony rezerwatu przyrody „Jeziorko Czerniakowskie” przygotowanego przez urzędników z Ratusza, byłem całkowicie ogłuszony. Dowiedziałem się, że największym zagrożeniem dla jeziorka jest karp, na którego należy napuścić szczupaka oraz norka amerykańska, którą należy unicestwić. Na wielokrotnie zadawane pytania o nowe inwestycje deweloperów na tym terenie, nie otrzymałem odpowiedzi. Przypomniałem sobie argumentację urzędników z czasu niedawnych powodzi, gdzie istotnym zagrożeniem był bóbr na którego lokalnie rozpoczęto już polowanie. Pamiętam też argumentację z lat 50-tych na słabe plony; przyczyną była stonka ziemniaczana zrzucana przez Amerykanów.
Chciałbym Państwu przybliżyć zasadę zrównoważonego rozwoju miasta, która jest powszechnie stosowana w zarządzaniu miastami europejskimi w połączeniu z szeroko pojętą konsultacją społeczną.
Idea zrównoważonego rozwoju jest koncepcją nową, która ma historię. Jej pierwszy zarys został opisany w deklaracji Konferencji ONZ „Środowisko Człowieka”, która odbyła sie w Sztokholmie w 1972 roku. Termin „sustainnable development” został użyty po raz pierwszy w roku 1978 w raporcie Światowego Komitetu ds. Środowiska i Rozwoju. Autorzy raportu określają to pojęcie następująco- „rozwój zrównoważony to taki proces wzrostu i zmian, który zapewnia zaspokojenie istniejących potrzeb bez ograniczania przyszłym generacjom możliwości zaspokajania ich własnych potrzeb”. Termin ten został potwierdzony w deklaracji ”Agenda 21”, przyjętej przez ONZ w Rio de Janerio w 1992 roku ze szczególnym uwzględnieniem społeczności lokalnych.
Badanie środowiska miejskiego , to jedno z głównych zainteresowań współczesnej urbanistyki. Termin „środowisko miejskie” jest rozumiany całościowo jako układ, w skład którego wchodzą: człowiek, jego kultura oraz przyroda od której zależy stabilność całego układu. Środowisko miasta współczesnego podlega licznym, negatywnym zjawiskom, które naruszają jego równowagę, a często grożą jej całkowitą utratę. Skutki tego poniosą przede , wszystkim pokolenia obecne. Oto niektóre negatywne zjawiska występujące w środowisku miejskim :
1. brak proporcjonalnego wzrostu biomasy i zwiększania różnorodności zieleni w miastach w stosunku do powiększających się terenów zurbanizowanych,
2. zieleń i przestrzenie otwarte w miastach zajmują niewielkie i dość rozproszone tereny i nie stanowią powiązanych wewnętrznie układów,
3. grunty miejskie bardzo często przeznaczane są nieracjonalnie pod nowe inwestycje, drogi, parkingi i zabudowę kosztem terenów otwartych i zielonych,
4. często nie dba się o oszczędne zużycie i gromadzenie wody w miastach i pozwala się na jej swobodny odpływ; woda ulega też nagminnie zanieczyszczeniu,
5. postępująca degradacja przyrody w miastach i na ich obrzeżach jest główną przyczyną wymarcia wielu gatunków zwierzyny dzikiej.
Podsumowując, należy przyjąć, że najbardziej niszczycielski wpływ na przyrodę miasta mają te wszystkie działania człowieka, które powodują zanik struktury biologicznej miasta. Brak terenów zieleni w mieście uniemożliwia wzrost i samoczynne oczyszczanie się środowiska miejskiego, a co najważniejsze, stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka.
Ten, krótki tekst dedykuję wszystkim urzędnikom, odpowiedzialnym za projekt planu ochrony rezerwatu przyrody „Jeziorko Czerniakowskie”. Niech nie zapominają, że realizują jedynie pragnienia społeczności Warszawy, gdzie przyroda spotyka się z nowoczesną cywilizacją. Gdzie celem jest uczynienie z Warszawy metropolii zielenii, w której mieszkańcy i turyści znajdą atrakcyjne miejsca do wypoczynku i rekreacji.
Tomasz Trepka,Stowarzyszenie
PLATAN
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Publikowane komentarze są prywatną opinią komentujących, i blog nie ponosi odpowiedzialność za treść opinii. Opinie wulgarne będą usuwane